Vuurland, El Calafate en El Chaltén
Door: Marije van Leeuwen
Blijf op de hoogte en volg Marije
28 Oktober 2013 | Argentinië, Ushuaia
Na de vlucht naar Buenos Aires was het al heerlijk even door de stad te rijden met de taxi naar ons hostel wat een bijzonder mooi pand is. Boodschappen gedaan, veel te hete noedels op, maar waar Lianne de oplossing voor had om er suiker aan toe te voegen.. Gelukkig hadden ze wel lekker fruit. Fruit moet vaak van ver komen waardoor de kwaliteit matig is. Ook het brood is vaak wit en veelal droog. Zuivel is hier beperkt maar soms kennen ze activia.
Na een heel kort nachtje terug gebracht door de taxi naar de AirPort om door te vliegen naar Ushuaia, wat de hoofdstad is van vuurland en de meest zuidelijke stad ter wereld. Ontbeten met een stukje taart. Daar aangekomen weer met een taxi naar ons hostel gebracht.
Erg leuk hostel. Gezellig druk. Ontzettend schoon. Ontzettend leuke vrouw. Zij runt het met haar oom. En ze had een hoop leuke excursies in haar aanbod. Bijna altijd krijgen we brood met jam als ontbijt.
Die dag ervoor gekozen om met de bus van 11u nadat we boodschappen hadden gedaan naar het nationaal park te gaan wat 630km groot is. Vaak liggen de excursusies nog tientallen tot honderden kilometers ver van de dichtsbijzijnde plaats vandaan, dit komt mede ook omdat de nationale parken zo ontzettend groot zijn.
Daar aangekomen dachten wij bij het beginpunt te zijn maar je bleek ook nog later uit te kunnen stappen. Door deze miscommunicatie liepen we urenlang de bijna 7km Sendera Costera route waar je grotendeels langs het Beagle kanaal wandelt met ruige bossen en open velden en uitzicht op de Cordillera Darwin met enorme gletsjers en sneeuwvelden en het Beagle kanaal inclusief eilandjes. Aan de route leek geen eind te komen. We waren op het meest zuidelijke deel van het vasteland, vlak bij de Chileense grens waar het nog meer dan 3200 km naar Buenos Aires is. Erna nog voor gekozen om ook nog de andere route te lopen. Achteraf gezien werd deze route nog aanbevolen ook door de reisgids die wij gebruiken.Helaas hadden we voor de 3e geen tijd en waren er ook nog 2 afgesloten. Aan de bewegwijzering mogen ze nog wel wat aanpassen willen ze voorkomen dat toeristen niet verdwalen.. Het is een variatie aan ongerept landschap van bergketens, hoogveen, gletsjers, meren en bossen maar ook een grote verscheidenheid aan vogelsoorten. Verscheidene bomen hebben grote knoesten, ook wel Pan de Indio genoemd. Het is een soort verdedigingsactie tegen een parasiet, de padden stoel Ilao Ilao. Zelfs als de parasiet verdwenen is blijft deze knoest vaak zitten. Bomen leven er niet lang. Ze bezwijken ´s winters onder de sneeuwlast of verrotten zomers in het smeltwater. De stronken liggen over en door elkaar. De regen en de straffe wind hebben vrij spel en de bomen vergaan en verpulveren, raken begroeid met mos en vormen zo een humuslaag waarop weer een nieuwe vegetatie ontstaat en op deze manier vernieuwt het oerbos van Vuurland zich elke 30 jaar. Je kon ook nog een dagtrip naar de meren doen maar wij vonden dit erg lijken op het geen wat we al te zien hadden gekregen in het park.
De volgende dag wilden we een boottrip doen maar die zat helaas al vol en ze raden vanwege het weer meer de ochtend dan de middag aan. Die dag naar de gletsjer,7km ten noorden v Ushuaia, gegaan met een taxi omdat de busjes niet bleken te gaan en vanaf daar naar de gletsjer gelopen omdat de skilift gesloten was. Marianne vergezelde ons later. Een reiziger uit Venezuela. Enkele uren gewandeld en dit werd beloond met uitzicht over Ushuaia en het Beagle kanaal. Het weer is er zeer verradelijk, boven sneeuwde en waaide het dan ook flink. Erna in een zeer leuk theehuis taart en chocomel op en de taxi terug genomen. Foto´s gemaakt bij het beroemde bord van het einde van de wereld. Lianne is erna nog naar een oude gevangenis (nu museum) geweest maar ik ben even gaan rusten thuis doordat ik erg verkouden was.
In de avond uit eten geweest om centollo te eten wat ons verteld werd dit te doen voordat we Ushuaia verlieten. Dit is een enorme koningskrab met een reikwijdte van 1m wat op verschillende manieren word bereid.
De volgende dag ging helaas onze boottrip op het laatste moment niet door vanwege het wilde weer op zee. We hebben nog overwogen om in de middag te gaan maar onze vlucht stond al gepland en uiteindelijk gingen ook de middagaxcursies niet door en we hopen dit in te halen in Puerto Madryn waar we nu zijn. Het was een boottrip naar Isla de los Pajaros en Isla de los Lobos, waar honderden zeerobben leven. Het laatste eiland, Isla Bridges waar je aan wal gaat voor een wandeling om de flora en de omgeving te bekijken. We zouden langs 3eilandjes komen, waarvan Isla de los Lobos het spectucalairste zou zijn want hier zonnen, slapen en spelen honderden zeehonden en zeeleeuwen waar je vrij dicht langs het eiland vaart wat een fascinerend gezicht geeft. Totaal telt het Beagle-kanaal 28 eilandjes, die grotendeels bewoond worden door zeehonden, pinguins en aalscholvers.
Ervoor gekozen om te vliegen naar El Calafate omdat dit maar 50euro duurder was en het ons veel tijd scheelt. Aldaar geslapen in een klein kneuterig hostel. Wat nog wel een grappig detail is dat iedere plaatst in Patagonie als hoofdstraat de av. San Martin heeft.
De volgende dag met de bus naar het national park Los Glaciares gegaan wat ook tot het erfgoed van de wereld behoord vanwege zijn enorme ijskap, gletsjers en meren. Dit park is 350km lang en 60km breed en heeft een oppervlakte van 60000km. Bijna 300 gletsjers rijk en onderdeel van de grote ijskap over het andesgebergte wat viermaal groter is dan het Alpengebied in Europa en de grootste compacte ijsmassa op het vasteland na Antartica. Het zit ingesloten tussen 2 grote oceanen.
De gletsjer is zeer mooi en heel imposant. WE kregen eerst de gelegenheid om via de aangelegen wandelpaden naar beneden te lopen waar we de gigantisch ijsmassa konden bewonderen. Je hoort gekraak, gerommel, gegrom en een explosie als het onweert doordat er een groot vers brok ijs in het water dondert met stuifsneeuw erom heen en een grote golfslag. We hadden prachtig weer waardoor het nog mooier was de witte gletsjer met de zachtblauwe ijswand en de ijsbergen eromheen.
In de middag hebben we met gidsen gewandeld over de gigantische ijsmassa van de Perito Moreno. Eerst met de boot naar het schiereiland naar de zijkant van de gletsjer waar de wandeltocht begint. Spikes onder onze schoenen en dan over diepe blauwe kloven, watervalletjes onder het ijs, in de verte gerommel, een straffe wind en een adembenemende ijsmassa die schitterde voor onze ogen.
´s avonds heerlijk uiteten geweest in een wijnbar.
Nog gewandeld naar Laguna Nimez net buiten de stad waar we zwarnekzwanen, flamingo´s, eenden en vele soorten vogels troffen.
De volgende dag nog een dag tegen het einde van de middag naar El Chalten geweest met de bus om daar een wandeltocht te maken naar de berg Fitz Roy, zo´n 9,5 km gewandeld met een hoogteverschil van 350m maar helaas bleven de wolken om de berg hangen maar gelukkig later in de middag toen we terug gingen met de bus nog wel mooie foto´s kunnen maken. We wandelden door de vallei van Chorillo del Salto. We wilden nog een boottocht maken naar het smaragdblauwe Lago de Desierto omringd door bossen en besneeuwde bergtoppen maar dit ging helaas niet.
Erna begon onze lange reis naar Puero Madryn waar we inmiddels zijn. We moesten eerst terug met de bus naar El Calafate waar we 5 uur moesten wachten tot de volgende bus 3u ´s nachts en de bars helaas al gesloten waren vanwege een feestdag. Inmiddels na bijna 24uur bussen hier aangekomen. In de volgende blog meer over Puerto Madryn.
Leuk jullie reacties te lezen. Ik kijk uit naar de volgende..
Na een heel kort nachtje terug gebracht door de taxi naar de AirPort om door te vliegen naar Ushuaia, wat de hoofdstad is van vuurland en de meest zuidelijke stad ter wereld. Ontbeten met een stukje taart. Daar aangekomen weer met een taxi naar ons hostel gebracht.
Erg leuk hostel. Gezellig druk. Ontzettend schoon. Ontzettend leuke vrouw. Zij runt het met haar oom. En ze had een hoop leuke excursies in haar aanbod. Bijna altijd krijgen we brood met jam als ontbijt.
Die dag ervoor gekozen om met de bus van 11u nadat we boodschappen hadden gedaan naar het nationaal park te gaan wat 630km groot is. Vaak liggen de excursusies nog tientallen tot honderden kilometers ver van de dichtsbijzijnde plaats vandaan, dit komt mede ook omdat de nationale parken zo ontzettend groot zijn.
Daar aangekomen dachten wij bij het beginpunt te zijn maar je bleek ook nog later uit te kunnen stappen. Door deze miscommunicatie liepen we urenlang de bijna 7km Sendera Costera route waar je grotendeels langs het Beagle kanaal wandelt met ruige bossen en open velden en uitzicht op de Cordillera Darwin met enorme gletsjers en sneeuwvelden en het Beagle kanaal inclusief eilandjes. Aan de route leek geen eind te komen. We waren op het meest zuidelijke deel van het vasteland, vlak bij de Chileense grens waar het nog meer dan 3200 km naar Buenos Aires is. Erna nog voor gekozen om ook nog de andere route te lopen. Achteraf gezien werd deze route nog aanbevolen ook door de reisgids die wij gebruiken.Helaas hadden we voor de 3e geen tijd en waren er ook nog 2 afgesloten. Aan de bewegwijzering mogen ze nog wel wat aanpassen willen ze voorkomen dat toeristen niet verdwalen.. Het is een variatie aan ongerept landschap van bergketens, hoogveen, gletsjers, meren en bossen maar ook een grote verscheidenheid aan vogelsoorten. Verscheidene bomen hebben grote knoesten, ook wel Pan de Indio genoemd. Het is een soort verdedigingsactie tegen een parasiet, de padden stoel Ilao Ilao. Zelfs als de parasiet verdwenen is blijft deze knoest vaak zitten. Bomen leven er niet lang. Ze bezwijken ´s winters onder de sneeuwlast of verrotten zomers in het smeltwater. De stronken liggen over en door elkaar. De regen en de straffe wind hebben vrij spel en de bomen vergaan en verpulveren, raken begroeid met mos en vormen zo een humuslaag waarop weer een nieuwe vegetatie ontstaat en op deze manier vernieuwt het oerbos van Vuurland zich elke 30 jaar. Je kon ook nog een dagtrip naar de meren doen maar wij vonden dit erg lijken op het geen wat we al te zien hadden gekregen in het park.
De volgende dag wilden we een boottrip doen maar die zat helaas al vol en ze raden vanwege het weer meer de ochtend dan de middag aan. Die dag naar de gletsjer,7km ten noorden v Ushuaia, gegaan met een taxi omdat de busjes niet bleken te gaan en vanaf daar naar de gletsjer gelopen omdat de skilift gesloten was. Marianne vergezelde ons later. Een reiziger uit Venezuela. Enkele uren gewandeld en dit werd beloond met uitzicht over Ushuaia en het Beagle kanaal. Het weer is er zeer verradelijk, boven sneeuwde en waaide het dan ook flink. Erna in een zeer leuk theehuis taart en chocomel op en de taxi terug genomen. Foto´s gemaakt bij het beroemde bord van het einde van de wereld. Lianne is erna nog naar een oude gevangenis (nu museum) geweest maar ik ben even gaan rusten thuis doordat ik erg verkouden was.
In de avond uit eten geweest om centollo te eten wat ons verteld werd dit te doen voordat we Ushuaia verlieten. Dit is een enorme koningskrab met een reikwijdte van 1m wat op verschillende manieren word bereid.
De volgende dag ging helaas onze boottrip op het laatste moment niet door vanwege het wilde weer op zee. We hebben nog overwogen om in de middag te gaan maar onze vlucht stond al gepland en uiteindelijk gingen ook de middagaxcursies niet door en we hopen dit in te halen in Puerto Madryn waar we nu zijn. Het was een boottrip naar Isla de los Pajaros en Isla de los Lobos, waar honderden zeerobben leven. Het laatste eiland, Isla Bridges waar je aan wal gaat voor een wandeling om de flora en de omgeving te bekijken. We zouden langs 3eilandjes komen, waarvan Isla de los Lobos het spectucalairste zou zijn want hier zonnen, slapen en spelen honderden zeehonden en zeeleeuwen waar je vrij dicht langs het eiland vaart wat een fascinerend gezicht geeft. Totaal telt het Beagle-kanaal 28 eilandjes, die grotendeels bewoond worden door zeehonden, pinguins en aalscholvers.
Ervoor gekozen om te vliegen naar El Calafate omdat dit maar 50euro duurder was en het ons veel tijd scheelt. Aldaar geslapen in een klein kneuterig hostel. Wat nog wel een grappig detail is dat iedere plaatst in Patagonie als hoofdstraat de av. San Martin heeft.
De volgende dag met de bus naar het national park Los Glaciares gegaan wat ook tot het erfgoed van de wereld behoord vanwege zijn enorme ijskap, gletsjers en meren. Dit park is 350km lang en 60km breed en heeft een oppervlakte van 60000km. Bijna 300 gletsjers rijk en onderdeel van de grote ijskap over het andesgebergte wat viermaal groter is dan het Alpengebied in Europa en de grootste compacte ijsmassa op het vasteland na Antartica. Het zit ingesloten tussen 2 grote oceanen.
De gletsjer is zeer mooi en heel imposant. WE kregen eerst de gelegenheid om via de aangelegen wandelpaden naar beneden te lopen waar we de gigantisch ijsmassa konden bewonderen. Je hoort gekraak, gerommel, gegrom en een explosie als het onweert doordat er een groot vers brok ijs in het water dondert met stuifsneeuw erom heen en een grote golfslag. We hadden prachtig weer waardoor het nog mooier was de witte gletsjer met de zachtblauwe ijswand en de ijsbergen eromheen.
In de middag hebben we met gidsen gewandeld over de gigantische ijsmassa van de Perito Moreno. Eerst met de boot naar het schiereiland naar de zijkant van de gletsjer waar de wandeltocht begint. Spikes onder onze schoenen en dan over diepe blauwe kloven, watervalletjes onder het ijs, in de verte gerommel, een straffe wind en een adembenemende ijsmassa die schitterde voor onze ogen.
´s avonds heerlijk uiteten geweest in een wijnbar.
Nog gewandeld naar Laguna Nimez net buiten de stad waar we zwarnekzwanen, flamingo´s, eenden en vele soorten vogels troffen.
De volgende dag nog een dag tegen het einde van de middag naar El Chalten geweest met de bus om daar een wandeltocht te maken naar de berg Fitz Roy, zo´n 9,5 km gewandeld met een hoogteverschil van 350m maar helaas bleven de wolken om de berg hangen maar gelukkig later in de middag toen we terug gingen met de bus nog wel mooie foto´s kunnen maken. We wandelden door de vallei van Chorillo del Salto. We wilden nog een boottocht maken naar het smaragdblauwe Lago de Desierto omringd door bossen en besneeuwde bergtoppen maar dit ging helaas niet.
Erna begon onze lange reis naar Puero Madryn waar we inmiddels zijn. We moesten eerst terug met de bus naar El Calafate waar we 5 uur moesten wachten tot de volgende bus 3u ´s nachts en de bars helaas al gesloten waren vanwege een feestdag. Inmiddels na bijna 24uur bussen hier aangekomen. In de volgende blog meer over Puerto Madryn.
Leuk jullie reacties te lezen. Ik kijk uit naar de volgende..
-
28 Oktober 2013 - 18:19
Lein:
Wat hebben jullie weer veel gezien en beleefd! Leuk om weer te lezen!
Veel plezier meiden! -
28 Oktober 2013 - 20:17
Pa (ma Noteerd):
Hoi
Is het nu zomer of winter bij je? Je doet wel erg veel indrukken op.
Prachtig!!
Bliijf ervan genieten.
Liefs Pa -
29 Oktober 2013 - 06:32
Marije:
Mooi verhaal weer!! -
29 Oktober 2013 - 12:55
André:
Weer wat ervaringen rijker, geweldig: suc6! -
29 Oktober 2013 - 21:07
Mirjam GJ-L:
Men, wat een indrukken inderdaad! Hebben jullie geen spierpijn van al dat lopen en dan weer uren moeten stilzitten? Het lijkt erop alsof jullie van hot naar her vliegen (letterlijk;)) Fijn dat alles goed gaat iig. Enjoy! -
31 Oktober 2013 - 11:02
Doreen:
Het is echt geweldig om jou reisverslagen te lezen en op die manier een beetje met je mee te kunnen genieten. Ik gun je nog heel veel mooie ervaringen daar on Argentinië, enjoyy!! X -
02 November 2013 - 03:23
Jeroen:
Genieten geblazen je verhalen.. Zit stiekem alweer dik in afwachting van je volgende avontuur! -
05 November 2013 - 06:53
Marije:
Weer een mooi avontuurlijk verhaal! Lekker van genieten!
Hier is het nat en koud!
Xx -
11 November 2013 - 07:22
Candice:
Wat een bijzonder avontuur. Enjoy!!! -
16 November 2013 - 09:32
Jenneke:
Wat klinkt het allemaal ontzettend mooi, vooral de wandeling over het ijs! Jullie hebben aardig wat kilometers gemaakt zeg! Veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
