Back to reality!

Na mijn vorige weblog hoopte ik te gaan skypen met thuis maar helaas was op dat eiland daar de internetverbinding weggevallen. De keer daarvoor was de stroom al uitgevallen..T lijkt Bonaire wel…..
Vervolgens aan de receptie doorgegeven dat we 1 nachtje langer zouden blijven omdat het appartement nog schoon gemaakt moest worden werd door anderen gezegd. De receptie belde met het ziekenhuis en toen is gelijk afgesproken dat we 2nachtjes langer zouden blijven. Kaartjes omgezet. Zo gezegd zo gedaan. Die dag bleef het slecht weer. Ons nog een tijd op het resort vermaakt en vervolgens toch even naar Kralendijk gegaan. We wilden achter salsales aan. Bij de receptie op het resort hadden ze ons al verteld dat er 1 stel is op het eiland dat salsales geeft maar zij hebben een ongeluk gehad dus geven tijdelijk geen les. Vervolgens naar het toeristeninformatiebureau geweest en het daar gevraagd. Ook daar vertelden zij ons over die man en vrouw die tijdelijk geen les kunnen geven. Ook vertelde nog een vrouw dat haar zoon salsales geeft maar verblijft momenteel in Nederland. Vervolgens verwezen zij ons door naar het jeugdhuis. Wij daar heen op de scooter. Gesloten door vakantie. Nog even bij de bieb gevraagd maar ook daar konden zij ons niet helpen. Vervolgens de moed opgegeven. Nog even een witte polo voor Josha gehaald. Inprincipe hoort zij uniformen van het ziekenhuis te krijgen maar helaas zijn deze op dus moeten we nu samen gaan doen. Nog even naar de supermarkt geweest en vervolgens koffie gaan drinken. We hielden het allemaal redelijk droog. Later in de middag met Lianne afgesproken. We hadden haar emailadres gehad van de mevrouw van personeelszaken hier. Zij werkt hier al langere tijd. Kort mailcontact gehad met haar waarin zij haar nummer stuurde dus zodoende gesmst en Aangekomen in citycafe sprak een moeder ons aan van een stagiaire hier. Zij is hier samen een vriendin van de opleiding Onderwijsassistente. Ook was daar nog een jongen bij. Hij had weer contact gelegd met die 2 meiden via waarbenjij.nu. Die moeder vroeg aan ons of we vrijdag uitgingen en of we nieuw waren. Zo een praatje gemaakt en ze vroeg of we bij hun aan tafel kwamen zitten. Wij uitgelegd dat we ook nog op iemand aan het wachten waren maar dat maakte allemaal niet uit. Dus een hoop nieuwe mensen leren kennen. Later kwam Lianne er nog bij. ´s Avonds zijn we tapas gaan eten. Als toetje nog weer ergens anders een heerlijk ijsje gehaald. Was echt heerlijk. Vervolgens in de stromende regen naar huis. Kwamen we aan op het resort, was er ook nog is geen stroom. Gelukkig nog 4 waxinelichtjes. De stroom schijnt hier nogal regelmatig uittevallen. Dit kan ook gewoon komen doordat iemand tegen zo´n paal aanrijdt ofzo.
Donderdag voor delaatste keer ontbeten op het resort. Dit was wel weer een prachtige dag dus we hebben ons goed vermaakt op het strand. Half in de middag wilden we naar horsebackriding. Dit na een hele lange zoektocht over allerlei onverharde wegen die onbegaanbaar waren door de regen van de dag ervoor, vonden we het maar bleek dat we alleen op reservering een rondrit konden maken.
Vervolgens als een speer door naar het benzinestation, scooters volgetankt en ze in gaan leveren. Maar was er niemand. Later kwam er wel een jongen met de mededeling dat we morgen maar terug moesten komen. We wilden ze toch een dag langer huren dus dat kwam mooi uit.
´s Avonds vlakbij het resort bij een tentje gaan eten. Vervolgens weer door naar salsales want wat bleek. Lianne is assistent en haar danspartner geeft salsales. Die avond zou een stel les krijgen. Zij zitten al op niveau 3. En ja ik was weer fan. Heerlijk om het alleen al te zien en de muziek te horen. Josha en ik beginnen dinsdag met de cursus.
Vrijdag drukke dag. Een beetje van het kastje naar de muur gestuurd. Die ochtend zijn we voor het eerst buiten de deur gaan ontbijten wat erg goed beviel, ook qua kosten maar helaas kwamen we daar op de laatste dag achter in het resort. Josha had nog een afspraak met de teamleider van het ziekenhuis en ondertussen zouden Jenny en ik naar FlamingoAirport gaan want Jenny had haar ticket omgeboekt. Ze gaat maandagmiddag naar huis ipv vrijdagavond. Bleek bij FlamingoAirport dat Jenny dit maandag pas kon betalen. Terug naar de receptie om door te geven dat we na half3 pas uit zouden checken omdat we daarvoor nog een afspraak hadden met Liana van personeelszaken. Bleek dat de plannen toch waren gewijzigd en dat we 14uur uit zouden checken. Terug naar het appartement bleek de sleutel nog op 11u te staan. Weer terug naar de receptie. Mijn koffer bleek gelukkig nog dicht te kunnen. De bode van Fundamashon Mariadal kwam ons halen. Te laat natuurlijk. Wat ook heel grappig was, was dat we de rekening gingen betalen en vervolgens hoefden we alleen de extra kosten voor Jenny te betalen. Wij al helemaal blij maar later bleek ze toch ook nog met onze rekening aan te komen. Vervolgens naar het appartement gereden waar we erg moesten wennen omdat we even 40 jaar terug in de tijd gingen in vergelijking met het resort. Het zijn 2 apparatementen van het ziekenhuis. Er staan er 4 naast elkaar. Erg open, geen hek ervoor. En dan weet je ineens weer dat je die veiligheid wel op zo´n resort ervaart. Achter ook maar klein waar net 3 touwtjes van de waslijn kunnen hangen. Erg houterig meubilair. Geen handdoeken meer. Geen gigagrote badkamer met 2 wastafels. Koude douche :( Een waterkoker waarvan alleen de doos er nog staat. Een gasoven die we niet begrijpen. Geen beddengoed. Erg wennen dus. Er zijn er die hier een half jaar hebben gewoond, sommige houden het maar 3 weken vol. Scheelt ook of je alleen hier woont want dan ben je vaak veel weg. Zowizo willen we wel voor een 2slaapkamerappartement gaan kijken. Vervolgens gelijk naar onze afspraak met Liana van personeelszaken. Zij had allerlei formulieren voor ons gekopieerd die wij mee moesten nemen naar burgerzaken volgende week voor onze inschrijving. Maar dit bleek dat ze dit allemaal nog moest doen. Ook moest ze nog vanalles uitprinten zoals CAO en pensioenzaken waar wij toch niet voor in aanmerking komen. Al met al hebben we er anderhalf uur gezeten en Jenny maar wachten. Gelijk geprobeerd om internet aan te sluiten in het appartement maar dit kan pas vanaf 15april. Ijsje gehaald. Boodschappen gedaan bij een erg prettige supermarkt. Veel artikelen van de Jumbo en als je een beetje op de prijs let dan gaat het wel goed. Gelijk door om de scooters in te leveren. Bleek dat we het wcpapier en de waspoeder in het zadel van de scooter hadden laten liggen :P:P:P Dit zijn we de volgende dag op gaan halen. ´s Avonds weer in een heerlijk restaurantje gegeten. Gelukkig wilde een vriendelijk ober ons gelijk helpen met opwaarderen. Helaas deed hij het nog niet bij onze telefoon en bij zijn telefoon wel. Weg beltegoed. Nee hoor hij heeft het terugbetaald.
Zaterdag eerst maar even naar een internetcafé geweest. Vervolgens is goed nagedacht over de aanschaf van een scooter. Het blijft lastig maar uiteindelijk toch gedaan. Een peugot van 600euro. We hadden alleen het verhaal van Lianne nog gehoord. Zij zit hier nu een jaar hier en heeft sinds 3maanden een scooter. Zij heeft hiervoor een auto gehad maar eerst ging daar de uitlaat van stuk wat haar 500gulden kostte en vervolgens ging de startmotot kapot wat haar nog meer kostte en toen heeft zij hem verkocht dus na dit verhaal leek het ons ook verstandig om voor een scooter te gaan. Parkeren is gemakkelijk. Oliepijl bijhouden en banden oppompen en klaar. Scheelt een hoop in de kosten. En het is weer iets prettiger als een fiets. Van auto´s hebben we beide te weinig verstand en hier zijn bijna alle auto´s APK afgekeurd. Wat je ook goed merkt aan de lucht.
Gelukkig bracht Lianne nog wat lakens voor ons. En toen vertelde zij mij dat 2 collega´s aan haar vroeger waaronder een collega van de wijkverpleging of zij die 2 nieuwe meiden al had ontmoet. Lianne bevestigde dit en toen zei die collega dat ze vrijdagmorgen om 11uur op mij hadden gerekend om alles uit te leggen. Helaas wist ik hier niks van en is dit waarschijnlijk ergens miscommunicatie geweest.
Zaterdagavond bij de KentuckyFriedChicken gegeten. Hing een erg zuur luchtje daar binnen. En zoals de drukte bij de Mac in Nederland kennen, kennen ze hier de relaxheid. Man wat een geduld! Het eten is prima maar daar binnen zitten is niks. Je kan het beter afhalen terwijl ze de drive dicht hebben gegooid. Wij ’s avonds op zoek nog naar Videoland voor een filmpje maar niet kunnen vinden.
Zondagmorgen opnieuw naar de kerk geweest. Interessante mensen ontmoeten. Een mevrouw,zij woont al jaren op Bonaire vanwege de temperaturen ivm met haar verlamming. Alles achter gelaten en gegaan. Man was bij haar weggegaan vanwege haar handicap en hier heeft ze nog nooit zo’n grote sociale kring om haar heen gehad. Nog een ander ouder echtpaar. Hun zoon woont hier alweer 5jaar en gaat volgende week trouwen en die mevrouw hoopt 80 te worden. Ook nog een echtpaar wat hier op vakantie was, wat Bonaire wat tegen viel vanwege de viezigheid en de natuur. Met name de lucht vindt ik hier erg vies vanwege alle auto’s en scooters. En deze meneer had hogere verwachtingen aan de natuur gelegd. Nog een meneer van Bonaire gesproken. 91 jaar oud. Erg leuke man. Hij nodigde de ons al uit maar dat hebben we beleefd afgeslagen. Een ander meneer was zeer verbaasd dat we de sprong gewaagd hadden terwijl we nog nooit op Bonaire geweest waren.
Vervolgens nog op internet geweest in een ander resort. Daar heb je gratis wifi,althans voor de mensen die daar verblijven maar ze controleren het toch nooit. Nog met thuis gebeld. Vervolgens naar het strand geweest. Zaterdagmiddag waren we ook bij dat resort geweest, op het strand controleren ze ook niet maar het beviel ons niet zo. Dus wat verder gereden met de scooters en dan heb je nog een heel leuk ander strandje. Aangezien het Jenny’s laatste avondje was, ook nog naar happy hour geweest op het plaza resort waar wij de eerste dagen verbleven. Erg gezellig gehad en weer wat nieuwe mensen ontmoet. Het grappige was dat we internet wilden aansluiten in ons appartement vrijdag. Helaas kon dit alleen met een machtiging van Johanna de Bruin die in sept 2009 voor het laatst in het appartement had gewoond en anders moesten we zelf een modem betalen. Bleek dit Lianne te zijn. Wij dachten hoe vindt je nou zo iemand. Al lang naar huis maar nee hoor.
Omdat ons ook nog was uitgelegd hoe de gasoven werkte konden we na het happyhour heerlijk thuis pizza gaan eten.
Maandagmorgen al vroeg op. Josha moest al om kwart voor 7 beginnen en we zouden voor de laatste keer met zn 3e ontbijten. Ik moest 8u aanwezig zijn. In de wijkverpleging bleken 2 zieken te zijn dus ik mocht kiezen of ik dossiers wilden gaan lezen of dat ik mee de wijk in wilden. Wanneer er 2zieken waren leek het me verstandiger om dossiers te gaan lezen zodat ik niet in de weg zou lopen. We hebben 3 wijken. Van 1 wijk staan de dossiers daar dus deze kon ik niet lezen. Van de andere 2 wijken begonnen met lezen Eerst heb je een blad met: naam,geb datum, adres, verz, huisarts, in zorg voor, frequentie en vanaf. Vervolgens een gehele intakelijst waarbij me opviel is dat ze veelal veel kinderen hebben de zorgvragers. Mijn collega’s niet altijd goed Nederlands schrijven. En dat bij hobby’s de gekste dingen staan zoals: een hele dag zitten/ grapjes maken/ domino spelen. Wat me verder nog opviel is dat ze veelal vragen alleen met ja of nee beantwoorden. Ben u de afgelopen 6 maanden afgevallen/aangekomen. En dit beantwoorden met ja, geen verdere toelichting. Dat zie je bij veel vragen terug. Ook valt op dat familie ook veel zorg waarneemt. Verder komt in de wijkverpleging veel voor: medicatie klaarzetten, injecties geven, wasbeurten, steunkousen, controles, insuline spuiten, wonden, catheters verwisselen, suprapubische catheters verzorgen. Op het kantoor staat van elke zorgvrager een dossier en ook bij de zorgvrager thuis. Wat me tegenviel is dat ze onderling ontzettend veel Papiaments praten. Ze proberen enigszins wel rekening met me te houden. Het grappige is dat ze zeggen dat wanneer ik het Papiaments niet versta dat ik het dan aan mag geven maar tot nu toe versta ik er zeer weinig van. Vaak is er wel een collega die nadat een verhaal naar mijn idee tot in details is besproken het even kort in het Nederlands terug vertaald.
Ik heb pauze van 12 tot 14 en in de middag naar Jenny gegaan die al op het vliegveld was en haar uitgezwaaid. Erg leuke tijd met zn 3e gehad maar helaas gaat die tijd ook een keer over. Die avonds zijn Jos en ik met z’n tweetjes in de stad wat gaan eten.
Dindsdag mocht ik meelopen met Naomi. Josha begint om 6:45 en ik ga gelijk met haar mee, bij mij zijn dan ook de eerste collega’s al. En de laatste komen over 7uur binnen. Om 7uur begint de verantwoordelijke met de bijzonderheden te lezen van de dag ervoor. Elke dag wordt er een planning gemaakt voor de volgende dag, waarin ook een verantwoordelijke wordt aangewezen. In een map wordt van de dag en de avonddienst de bijzonderheden genoteerd. Nadat we deze gelezen hebben, gaan we op pad. In elke wijk 1 auto, dus je moet steeds je collega wegbrengen en dan daarna weer ophalen. 1 collega begint met baden (wassen) en meestal begon ik met mijn collega met het rondje insuline spuiten. In de map die bij de zorgvrager thuis ligt rapporteer je en je schrijft nog een code in, dit ivm de verzekering. Hier zijn ze nog gewend om voor dat men insuline spuit de huid te desinfecteren met alcohol. De mensen wonen vaak in wat antieke woningen met vaak geen airco omdat dit te duur is. Veelal wonen gehele families in huizen. Na de insuline gaan wij ook baden. En vervolgens medicijnen klaarzetten, suprapubische katheter verzorgen, wondbehandeling, enz. Er is ook een stel wat beide gebaad wordt. Zij slapen beide in een eenpersoonsbed op een klein kamertje. Wat me opviel is dat veel mensen bedlegerig zijn en contracturen hebben. Officieel in de ochtend heb je dan een half uur pauze maar er zijn maar weinig collega’s die die tijd ook echt nemen. Aan het einde van de ochtend kom je dan terug op kantoor. Dan moet alles nog gerapporteerd worden in de mappen op kantoor en vervolgens gaat om 12u de pauze in tot 14u. Ik ga meestal even naar huis. Er zijn ook collega’s die op het werk blijven. Wanneer ik om 14u terug komen, bespreken we de ochtenddienst en noteren we de bijzonderheden. Vervolgens gaan we de wijk weer in voor insuline, medicatie en onderwasbeurt. Sommige zorgvragers wonen echt met de gehele familie in the middle of nowhere over zandpaden en dergelijke. Andere zitten niet te wachten op een Nederlandse die geen Papiaments kan. Weer andere noemen me een bunita. Ook is er een man die ook wat verderweg woont en echt een gigaverzameling heeft. Collega’s hadden me al voorbereid. Wat ook wel heel leuk is dat hij voor zijn huis allemaal golfplaten heeft staan met vlaggen erop van allerlei landen. Echt een rommel wat die man allemaal heeft maar wel heel bijzonder om te zien. Ook ligt er momenteel 1 man terminaal. Een andere man moesten mijn collega en ik naartoe nadat een collega belde dat het niet goed ging. Deze meneer is opgenomen in het ziekenhuis met dehydratie en koorts. Vervolgens komen we dan half in de middag weer terug en moet alles opnieuw gerapporteerd worden in de mappen op kantoor en daarna mogen we rond kwart voor 17 vaak naar huis. Op vrijdag mogen we naar huis wanneer we klaar zijn maar afgelopen vrijdag werd gemeld dat dinsdag de inspectie komt dus alle mappen moesten nagekeken waardoor we alsnog niet eerder naar huis konden. Het is trouwens ongelofelijk hoeveel mijn collega’s eten, met name op vrijdag. Ook samen met een collega wel pauze gehouden en een pastechi op. Een echt Bonairiaans hapje. Soort bladerdeeg waardan iets in zit. Bijvoorbeeld kaas/ham-kaas/kip/beef/tonijn. Erg leuk.
Het team bestaat uit 15 mensen waaronder 1 broeder. Er zijn verschillende niveaus in dienst.
Dinsdagavond naar salsales geweest. Erg leuk. Wat jammer hier is in vergelijking met Suriname is dat er hier geen Antilianen op les zitten. Het voordeel daarvan wanneer dat wel zo is dat deze jongens vaak al heel goed kunnen dansen. Het een 10lessen cursus. De mannen moeten 2uur achter elkaar en wij 1 want we hebben te kort aan mannen en het zijn 2 groepen na elkaar. Vervolgens nog even wat gedronken met Kim, Jos, Claudia en Juultje bij Havanna.
Woensdagavond met een andere Kim en Shanice wat gaan eten en drinken.
Donderdag hadden we om half10 een afspraak bij burgerzaken om ons in te laten schrijven. Na een uur wachten werd ons verteld dat we nog niet in konden laten schrijven omdat we nog geen bewijs van goed gedrag hebben. Deze is nog onderweg. Vervolgens bleek de stroom in het appartement het niet te doen. Wij dachten stroomstoring maar wat bleek, gewoon afgesloten omdat er een rekening niet was betaald. Wij naar het ziekenhuis en gelukkig hadden we in de middag weer stroom. Ook wilden we onze scooter verzekeren, uiteindelijk is dit ook pas vrijdag gelukt. Het is soms erg wennen dat het hier allemaal vaak niet gaat zoals je zelf zou willen. Donderdag zijn we met Kim wat gaan drinken en eten en ook nog even wat gaan drinken bij Havanna. Ook kon helaas donderdag internet nog niet worden aangesloten. Ze zeggen nu dat ze dit dinsdagmiddag komen doen.
Vrijdagavond tapas gaan eten. Dit zouden we eerst gaan eten met Claudia en Juultje maar zij zijn OK-assistent en werden opgeroepen om te assisteren bij een sectio (keizersnede). Lianne zou die avond naar Nederland vliegen v oor 10dagen maar helaas ging dit niet door en zijn we met haar en Walter en Lizette tapas gaan eten. Wat duurde dat lang zeg. 11 gangen. We zaten er 3 uur lang en hebben de laatste 2 gangen gelaten. Harde stoelen ook. Verder wel een leuk groepje en enkele hele lekkere gerechtjes. Daarna nog even naar coconotches geweest met Lianne. Josha ging naar huis want zij moest het weekend werken. Coconotches is een salsatentje waar bijna alleen maar Antilianen komen. Erg leuk om te kijken en zelf ook nog de Merengue gedanst. Nog weer even naar Havanna waar Juultje, Claudia en Kim waren. Havanna sluit om 2uur en daarna nog even naar Karels geweest wat tot laat open blijft maar daar vond ik het niks dus naar huis gegaan.
Heerlijk 2 dagen vrij. Zaterdag begonnen met wassen, wat me aardig afgaat. Het is net zo’n soort ding als in Suriname. Koud water. In de middag met Lianne, Claudia en Juultje naar het strand op Sorobon geweest. Daar wordt heel veel gewindsurft dus leuk om te zien. Later kwam Josha ook nog. In de avond met Lianne wat gaan eten in een Argentijns restaurant en vervolgens nog weer even naar Coconotches geweest wat erg rustig was. Vrijdagavond is hier echt de uitgaansavond.
Mijn nieuwe adres is:
Kaya Finlandia 2 C
Kralendijk
Bonaire
Nederlandse Antillen

Sorry voor mijn veel te lange verhaal………………..

Heel veel Liefs uit Bonaire

Ps: Love you Joost!