Tegenslagen

Tegenslagen

De eerste week begon lekker,,niet dus  Op zich viel het mee maar er waren wel een paar flinke tegenslagen. De grootste was toch wel dat ik nieuwe schoenen moest kopen. Ik had in Nederland al de allernieuwste crocs gekocht in het lichtblauw maar dat mag hier echt niet. Alleen Johan had goeie NEPPE witte crocs. Marije, Anne en ik hebben nieuwe moeten kopen. Mw. B vertelde dat vrijdag, toen kregen we ook een formulier van Dhr. Vianen waarin het stond maar dat hadden we al in Nederland moeten krijgen maar waarschijnlijk heeft hij dat niet verstuurd. Daar baalde ik echt vreselijk van en nu af en toe nog steeds wel want dat had ik gelijk witte gekocht maar goed. Ik heb nu soort van sandalen gekocht wat ook nog niet zo makkelijk was want ze hebben hier niet zulke grote maten met mijn jumbo-voeten. Vrijdag vertel Mw. B dat we helemaal in het wit gekleed moeten gaan. Ik hoopte dat als ik maandag me crocs mee zou nemen dat ze ze toch goed zou keuren. Zaterdag gingen Anne en Marije van Es al de stad in om nieuwe te zoeken. Marije van Es heeft sportschoenen gekocht en Anne teenslippers. Maandag hadden weer een afspraak met Mw. B om 7uur en hebben we onze schoenen laten zien. Mijn crocs mochten dus echt niet, het moesten echt witten zijn en ik had er nog wel zo op gehoopd dat ze ja zou zeggen. De slippers van Anne waren ook niet goed, waarom weet ik niet precies maar Mw. B wilde dat we maandag gelijk nieuwe gingen halen dus Anne en ik naar huis om nieuwe te halen en Johan en Marije van Es werden al naar een afdeling gebracht. Anne en ik zijn even met de bus heen en weer gereisd en toen we terug kwamen vertelde dat Mw. B geen tijd had omdat ze 4 nieuwe studenten uit Antwerpen moest ontvangen. Onze praktijkbegeleider had ook geen tijd, zij dacht dat het wel langer als een uurtje ging duren daarom kregen we een dagje vrij en waren we eigenlijk voor niks heen en weer gereisd. Wanneer we vroeg schoenen zouden vinden, mochten we om 12 uur terug komen maar dit was niet verplicht dit hebben we dus ook niet gedaan. Na enig zoeken gisteren hebben Anne en ik toch allebei sandalen gevonden. Er moesten nog wel witte pantykousjes bij gekocht worden want dat is verplicht. Verder hebben we lekker genoten van onze vrije dag en moesten we vandaag dan pas echt met onze stage beginnen. Gelukkig werden vanochtend onze schoenen goed gekeurd.
De tweede tegenslag was dat wel alle 4 een Surinaamse simkaart hebben gekocht. Mijn eigen mobiel doet helemaal niks hier in Suriname. Maar toen ik de Surinaamse simkaart er in deed, bleek dus dat mijn telefoon sim-lock vrij is. Echt zo ontzettend balen, waarschijnlijk heb ik steeds met dezelfde provider gewerkt en daarom gedacht dat dat kon. Ik twijfel nog of ik een sim-lock vrije mobiel over laat komen uit Nederland of dat ik hier een goedkoop mobieltje koop. De huisbaas heeft aangeboden dat we bij hem mogen bellen, dat is een stuk goedkopen dus ik denk dat ik daar wel een paar keer gebruik van ga maken. Gelukkig doet de simkaart het wel bij Anne, Marije en Johan en Anne kan zelfs op haar Nederlandse simkaart smsjes ontvangen dus dat is dan weer handig, eventueel voor onze ouders.
De derde en tevens ook laatste grote tegenslag was toch wel dat wel toch stagevergoeding moeten betalen. Het is zelfs nog duurder geworden. We moeten nu 75euro per maand betalen voor de begeleiding die we krijgen. Gelukkig kon ik hier euro’s pinnen maar wel met extra kosten maar dat moet dan maar. Tot nu toe is de begeleiding van Mw. B en mijn praktijkbegeleider erg goed. Ze doen veel voor ons. Mw. B wist zelfs al via Hans (stagecoördinator van school) dat ik vrijdag jarig ben en wilde gelijk van alles gaan regelen. De plannen van Marije, Anne en Johan waren om uit eten te gaan en misschien daarna nog uit omdat we vrijdag toch vrij zijn. Verder gaan we voor het eerst parbobier drinken en daarmee kan ik gelijk even proosten op Andre. Wanneer jullie nog een kaartje willen sturen ;)
Marije van Leeuwen
Teresinasstraat 24
Beni’s Park 2
Paramaribo
Suriname
Verjaardagskaartjes aan de muur geeft altijd een feestelijk indruk ;)
Verder gaat het erg goed. ik begin nu een klein beetje me draai te vinden. Vooral de eerste dag viel erg zwaai. Ik denk ook dat het tijdsverschil en klimaat meespeelde maar toen had ik echt momenten waar ben ik aan begonnen maar nu alles geregeld is en stage begonnen hoop ik toch wel een beetje me draai te vinden. Verder heb ik me de eerste dagen best wel vermaakt door de stad te verkennnen, handdoeken te kopen die Marije en ik nog niet hadden, naar het internetcafe gaan, visum verlengen bij de vreemdelingendienst, boodschappen halen,eten koken, simkaart kopen, schoenen kopen enz enz. Ook me kamer is helemaal ingericht sinds vorige week, alles opgeborgen en me koffer is bijna zo goed als leeg. Verder erg leuke huisgenoten. Het weer hier is nu een en al zon overgoten maar het is wel (erg) warm. Zo rond de 30 graden. Minimaal 28 graden. Af en toe bewolkt en het is heerlijk als het een beetje waait. Vanavond vielen er van die grote plensbuien waarin in 1 keer een ontzettende grote hoeveelheid water uit de lucht valt, daarna kan je wel gewoon weer naar buiten want het blijft warm. Vooral s nachts heb ik er erg veel last van, de laatste dagen slaap ik slecht. Dit vooral door de muggen en de warmte. Ik hoop dat het snel vrijdag is dan kan ik eindelijk het cadeautje uitpakken wat ik van vrienden heb meegekregen maar wat ik pas op me verjaardag uit mag pakken. Tot nu toe is dat goed gelukt.
Verder hier in Suriname krijg je overal taxi’s aangeboden gekregen maar deze nemen wij niet aan. We hebben twee telefoonnummers van taxibedrijven die we van huisgenoten hebben gehad en tot nu toe bellen we alleen die, dat lijkt me voorlopig even wel zo verstandig. Wanneer we s ochtends naar het ziekenhuis lopen voel ik me echt een bezienswaardigheid. We lopen met ze vieren achterelkaar in allemaal een wit pak. Wat betreft Surinamers die naar je roepen, aanspreken of sissen of dergelijke valt het nog mee. Waarschijnlijk komt dit ook omdat wij met een groot groepje zijn en met een jongen erbij. Gisteren ging ik samen met Anna even naar de plaatselijk supermarkt lopen, half in de avond en dan merk ik heel goed het verschil. Bijna iedereeen die je tegenkomt zegt wel wat. Bijna nooit blijft het bij alleen gedag zeggen maar ze vragen bijna altijd erna hoe het gaat, dat valt me in het ziekenhuis ook op. Je ziet wel veel Surinamers bedelen om geld meestal, meestal negeer ik het maar….
Het verkeer is hier ook een beetje vreemd, ik ben blij dat ik me rijbewijs thuis heb gelaten zodat ik ook niet in de verleiding kan komen om te gaan autorijden. Er hangt een verkeerslicht boven straat dus alle richtingen gaan in een keer. Verder zie je heel weinig verkeerslichten en weinig verkeerstekens. Ook blijft het wennen dat ze links rijden. Ook zie je hier af en toe kerken naast moskees staan.
Een huisgenootje van mij, Merette, heeft haar haar in laten vlechten met nephaar, het staat haar echt zo goed, echt leuk.
Het is toch wel ideaal dat Marije van Es der laptop bij der heeft, ook nog diskettes en anders slaan we het op op mijn mp3 speler of de Argos van Johan. Ik ga het verhaal zo afsluiten want het is al weer veel te laat en morgen moet ik vroeg op. Ik denk dat ik dat morgenavond dan maar even in haal want donderdag zal het ook niet vroeg worden op mijn verjaardag  toch vreemd om mijn verjaardag hier te vieren, zonder familie daarom vond ik het al super dat ze een kaart hadden gestuurd.
Het enige wat ik nu nog wil zeggen dat we volgende maand beginnen met salsalessen. Deze maand zat al helemaal vol. 2 tweehuisgenootjes zijn vandaag voor het eerst geweest dus ik ben benieuwd.
Ik hou jullie op de hoogte!!!!!!!!!

Veel liefs en Dikke kus