11 maart tot en met 16 maart
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marije
19 Maart 2007 | Suriname, Paramaribo
Zondagavond wilden we eerst roti gaan halen maar de meeste afhaalwinkeltjes zijn op zondag dicht dus besloten we om pizza te bestellen. De pizza was erg lekker maar beetje veel dus wat ik over heb, heb ik aan de schoonmaakster meegegeven. Ook waren ze niet erg goedkoop. Verder die dag was als een echte zondag, echt heel weinig gedaan en Johan en Anne waren dan naar de kerk gegaan en lekker makkelijk gegeten.
Maandag gewoon weer stage gelopen. Die dag kwam er een nieuwe Belgische stagiaire bij ons op de afdeling: Steven. Na stage zijn we met z’n vieren naar het internetcafe geweest maar de verbinding was erg slecht. Maar gelukkig na enkele minuten lukte het wel alleen helaas tikken je minuten dan wel gewoon door. Vervolgens nog even wat boodschappen gedaan en thuis heeft Marije v Es nasi gekookt met kipsate en diepvriesgroente en nasikruiden. s Avonds wilde ik gaan hardlopen met Anna maar omdat ik net daarvoor me eigen hangmat had gesloopt had ik daar helemaal geen zin meer in. Ik stapte verkeerd in me eigen hangmat waardoor er een stukje bij de franjes scheurde. Echt weer iets voor mij,, zo stom. Maar ja ik ga proberen nog het te maken. Volgende keer ga wel mee hardlopen want echt veel beweging krijg ik hier nog niet. s ochtends naar het ziekenhuis lopen houden Marije van Es en ik goed vol. De trap neem ik ook bijna altijd omdat je erg lang moet wachten op de lift. En terug nemen we de bus dus dan moeten we ook nog een stukje lopen en natuurlijk lopen we op de afdeling ook genoeg rond.
Dinsdagmiddag ben ik met Anna, Els, Johan en ik naar de Choice geweest, dat is (waarschijnlijk de enigste Nederlandse) supermarkt waar ze bijna alle producten verkopen. Wat was ik blij eindelijk appels, chocolade, chocoladekoekjes, chips, vruchtenyoghurt, appelmoes en nog wat dingetjes gekocht. s Avonds roti gehaald.
Voor woensdag hadden we afgesproken om in het ziekenhuis warm te eten. Anne was ziek naar huis gegaan dus ik ben met Johan en Marije v Es gaan eten. De bami smaakte lekker en s avonds hebben we broodje ei en broodje knakworst.
Donderdag was onze laatste dag en hadden we ons evaluatie gesprek met mw. B. Anne was die dag ook nog thuisgebleven en wanneer je 2 dagen ziek thuis blijft, hier in Suriname ben je eigenlijk bijna verplicht om naar de dokter te gaan. Wel 3 verzorgers zeiden dat tegen mij dat Anne dat moest doen. Met mw. B is afgesproken dat Anne en ik nog 1 week blijven op de afdeling om de laatste opdrachten af te tekenen, daarna gaan we waarschijnlijk naar chirurgie mannen of orthopedie. Verder gaat het erg goed op de afdeling waar we nu al 2 weken stage lopen (Interne vrouwen). Toch is het soms vreemd om alleen maar vrouwen op je afdeling te hebben, al hebben we nu 1 broeder als stageloper. De begeleiding van onze praktijkbegeleidster is echt fantastisch. Dat zal ik ook zeker gaan missen op een andere afdeling. Ik denk dat het daar alleen maar tegen kan vallen. Mijn praktijkbegeleidster laat zich niet indelen in het dienstrooster vandaar dat ze alle tijd voor ons heeft. Zo heeft ze ons al begeleid bij het medicijnen uitzetten, injecties klaarmaken en toedienen en nog vele andere verpleeg technische handelingen. Ook had ze in onze map gekeken welke opdrachten we op deze afdelingen kunnen aftekenen daardoor werken we nu heel erg doelgericht zodat we in 3 weken klaar kunnen zijn en verder op een andere afdeling. Maar complimenten voor mijn praktijkbegeleidster want in Nederland kunnen wij ons zo iemand ook niet voor stellen en ook zeker complimenten voor mijn stagebegeleidster. Elke donderdag hebben we een evaluatiemoment en daar neemt ze alle tijd voor, wanneer we iets tussendoor hebben kunnen we altijd naar haar toe komen. Wat me ook opvalt hier in het ziekenhuis dat de stagiaires eigenlijk qua afdeling een beetje de regie in handen hebben. Wanneer we het echt niet naar ons zin hebben op de afdeling zoals Johan en Marije v Es kunnen we dat aankaarten en word dat zo snel mogelijk veranderd of word er zo snel mogelijk van afdeling gewisseld. In het ziekenhuis spreken ze erg beleefd met u en achternamen maar ze kunnen ook erg gebiedender wijs spreken. De zusters kijken in het begin erg de kat uit de boom maar langzamerhand betrekken ze je erg wel erg bij. 1 zuster vroeg mij of ik het interessant vond om iemand af te leggen daar heb ik dan ook bij geholpen en ook naar het mortuarium gebracht. Deze weg is niet heel goed begaanbaar dus het is een beetje een onprettig gezicht wanneer je daarover heen moet. Ook heb ik afgelopen week iemand met de ambulance terug naar het verpleeghuis gebracht, dezelfde zuster had dat mij gevraagd dus dat vond ik wel heel leuk van haar. Een grappig detail: we gingen met een oude ambulance. Zo’n witte met rode kruisen. Ik vond het net zo’n lego/duplo auto. Toen we bij het verpleeghuis aankwamen stond op het welkomstbord: voor mensen vanaf 60 jaar, dat vond ik wel een erg leuk detail. Bij ons op de afdelingen komen ook veel (jonge) vrouwen binnen die een zelfmoordpoging hebben gedaan, vaak door een verdelgingsmiddel in te nemen. Het is vaak de vraag of ze het redden omdat het er aan ligt hoeveel ze hebben ingenomen. Verder hadden we van de week s ochtends bij de overdracht dat iemand overleden was. Ik heb het idee dat er makkelijk over gedaan word omdat men vaak ook niet weet of diegene naar huis is of dat diegene overleden is. Misschien hebben we op de afdeling iemand met tbc maar dat wordt nog onderzocht. Verder hebben we iemand met pokken. Ook had ik van de week een heel gesprek met een mw., zij is lerares op een middelbare school en heeft ook veel te maken met buitenlandse (Nederlandse) stagiaires. Ook heb ik van de week kennis gemaakt met de hoofdzuster. De overdracht blijft een vreemde gewaarwording: je loopt met degene die aanwezig zijn naar de kamers toe en vraagt aan de mensen hoe het gaat maar de helft blijft op de gang staan zodat ze niks horen. Verder staat men niet raar op te kijken wanneer je te laat komt. Maar ik maak dus genoeg mee op deze afdeling. Hetgeen waar ik toch nog wel het meest aan moet wennen is het werktempo. Het werktempo ligt hier veel en veel lager dan in Nederland. Ze gaan hier sneller zitten en dat vind ik vervelend maar vaak wanneer ik vraag of er nog iets te doen is, antwoorden ze dan ook met nee.
Na stage nog even naar het internetcafé geweest en s avonds met Anna, Marije v Es, Merette, Marleen en ik naar boonoonoonoos geweest. Daar dansen ze veel salsa. Het was een gezellig avondje maar ik heb nog geen salsa gedanst. Ik wacht eerst de lessen maar af. Verder die avond wel kennis gemaakt met Marleen, zij heeft vorig jaar hier stage gelopen. Is terug gegaan voor 3 maanden om haar studie af te maken en zit er nu weer sinds 6 maanden voor zolang ze zelf wil. Ze heeft een baan gevonden in het ziekenhuis. Ze kon niet wennen in Nederland daarom is ze teruggegaan. Dus dat kan ook ;)
Weekend:D vrijdag overdag samen met Anne lekker thuis gebleven. Johan en Marije v Es gingen de stad in. Anne en ik zijn nog naar het internetcafé geweest en s avonds hebben we in de stad gegeten. Ik heb cassavesoep op maar dat vond ik niet heel super, volgende keer maar gewoon eten waarvan ik weet wat het is. De rest had gerookte kip op. Vervolgens zijn we bij de salsales van onze huisgenoten wezen kijken en hebben we ons opgegeven voor de maand april. Dit was erg leuk om te zien en erna was er karaoke avond. Helaas waren er geen individuele optredens maar lagen er bij de meeste tafels een microfoon. Je kon daar ook poolen, tafelvoetballen en sjoelen:P. Ook stonden er bedden. Het had wel een mooie locatie aan de waterkant.
Wil jullie nog wel even bedanken voor al jullie reacties, ook via de mail. Vooral van familie en vrienden. Ik vind het zo leuk om dat te krijgen en dan weet ik toch ook weer dat ze in NL nog aan me denken. Helemaal leuk, dank jullie wel
Maandag gewoon weer stage gelopen. Die dag kwam er een nieuwe Belgische stagiaire bij ons op de afdeling: Steven. Na stage zijn we met z’n vieren naar het internetcafe geweest maar de verbinding was erg slecht. Maar gelukkig na enkele minuten lukte het wel alleen helaas tikken je minuten dan wel gewoon door. Vervolgens nog even wat boodschappen gedaan en thuis heeft Marije v Es nasi gekookt met kipsate en diepvriesgroente en nasikruiden. s Avonds wilde ik gaan hardlopen met Anna maar omdat ik net daarvoor me eigen hangmat had gesloopt had ik daar helemaal geen zin meer in. Ik stapte verkeerd in me eigen hangmat waardoor er een stukje bij de franjes scheurde. Echt weer iets voor mij,, zo stom. Maar ja ik ga proberen nog het te maken. Volgende keer ga wel mee hardlopen want echt veel beweging krijg ik hier nog niet. s ochtends naar het ziekenhuis lopen houden Marije van Es en ik goed vol. De trap neem ik ook bijna altijd omdat je erg lang moet wachten op de lift. En terug nemen we de bus dus dan moeten we ook nog een stukje lopen en natuurlijk lopen we op de afdeling ook genoeg rond.
Dinsdagmiddag ben ik met Anna, Els, Johan en ik naar de Choice geweest, dat is (waarschijnlijk de enigste Nederlandse) supermarkt waar ze bijna alle producten verkopen. Wat was ik blij eindelijk appels, chocolade, chocoladekoekjes, chips, vruchtenyoghurt, appelmoes en nog wat dingetjes gekocht. s Avonds roti gehaald.
Voor woensdag hadden we afgesproken om in het ziekenhuis warm te eten. Anne was ziek naar huis gegaan dus ik ben met Johan en Marije v Es gaan eten. De bami smaakte lekker en s avonds hebben we broodje ei en broodje knakworst.
Donderdag was onze laatste dag en hadden we ons evaluatie gesprek met mw. B. Anne was die dag ook nog thuisgebleven en wanneer je 2 dagen ziek thuis blijft, hier in Suriname ben je eigenlijk bijna verplicht om naar de dokter te gaan. Wel 3 verzorgers zeiden dat tegen mij dat Anne dat moest doen. Met mw. B is afgesproken dat Anne en ik nog 1 week blijven op de afdeling om de laatste opdrachten af te tekenen, daarna gaan we waarschijnlijk naar chirurgie mannen of orthopedie. Verder gaat het erg goed op de afdeling waar we nu al 2 weken stage lopen (Interne vrouwen). Toch is het soms vreemd om alleen maar vrouwen op je afdeling te hebben, al hebben we nu 1 broeder als stageloper. De begeleiding van onze praktijkbegeleidster is echt fantastisch. Dat zal ik ook zeker gaan missen op een andere afdeling. Ik denk dat het daar alleen maar tegen kan vallen. Mijn praktijkbegeleidster laat zich niet indelen in het dienstrooster vandaar dat ze alle tijd voor ons heeft. Zo heeft ze ons al begeleid bij het medicijnen uitzetten, injecties klaarmaken en toedienen en nog vele andere verpleeg technische handelingen. Ook had ze in onze map gekeken welke opdrachten we op deze afdelingen kunnen aftekenen daardoor werken we nu heel erg doelgericht zodat we in 3 weken klaar kunnen zijn en verder op een andere afdeling. Maar complimenten voor mijn praktijkbegeleidster want in Nederland kunnen wij ons zo iemand ook niet voor stellen en ook zeker complimenten voor mijn stagebegeleidster. Elke donderdag hebben we een evaluatiemoment en daar neemt ze alle tijd voor, wanneer we iets tussendoor hebben kunnen we altijd naar haar toe komen. Wat me ook opvalt hier in het ziekenhuis dat de stagiaires eigenlijk qua afdeling een beetje de regie in handen hebben. Wanneer we het echt niet naar ons zin hebben op de afdeling zoals Johan en Marije v Es kunnen we dat aankaarten en word dat zo snel mogelijk veranderd of word er zo snel mogelijk van afdeling gewisseld. In het ziekenhuis spreken ze erg beleefd met u en achternamen maar ze kunnen ook erg gebiedender wijs spreken. De zusters kijken in het begin erg de kat uit de boom maar langzamerhand betrekken ze je erg wel erg bij. 1 zuster vroeg mij of ik het interessant vond om iemand af te leggen daar heb ik dan ook bij geholpen en ook naar het mortuarium gebracht. Deze weg is niet heel goed begaanbaar dus het is een beetje een onprettig gezicht wanneer je daarover heen moet. Ook heb ik afgelopen week iemand met de ambulance terug naar het verpleeghuis gebracht, dezelfde zuster had dat mij gevraagd dus dat vond ik wel heel leuk van haar. Een grappig detail: we gingen met een oude ambulance. Zo’n witte met rode kruisen. Ik vond het net zo’n lego/duplo auto. Toen we bij het verpleeghuis aankwamen stond op het welkomstbord: voor mensen vanaf 60 jaar, dat vond ik wel een erg leuk detail. Bij ons op de afdelingen komen ook veel (jonge) vrouwen binnen die een zelfmoordpoging hebben gedaan, vaak door een verdelgingsmiddel in te nemen. Het is vaak de vraag of ze het redden omdat het er aan ligt hoeveel ze hebben ingenomen. Verder hadden we van de week s ochtends bij de overdracht dat iemand overleden was. Ik heb het idee dat er makkelijk over gedaan word omdat men vaak ook niet weet of diegene naar huis is of dat diegene overleden is. Misschien hebben we op de afdeling iemand met tbc maar dat wordt nog onderzocht. Verder hebben we iemand met pokken. Ook had ik van de week een heel gesprek met een mw., zij is lerares op een middelbare school en heeft ook veel te maken met buitenlandse (Nederlandse) stagiaires. Ook heb ik van de week kennis gemaakt met de hoofdzuster. De overdracht blijft een vreemde gewaarwording: je loopt met degene die aanwezig zijn naar de kamers toe en vraagt aan de mensen hoe het gaat maar de helft blijft op de gang staan zodat ze niks horen. Verder staat men niet raar op te kijken wanneer je te laat komt. Maar ik maak dus genoeg mee op deze afdeling. Hetgeen waar ik toch nog wel het meest aan moet wennen is het werktempo. Het werktempo ligt hier veel en veel lager dan in Nederland. Ze gaan hier sneller zitten en dat vind ik vervelend maar vaak wanneer ik vraag of er nog iets te doen is, antwoorden ze dan ook met nee.
Na stage nog even naar het internetcafé geweest en s avonds met Anna, Marije v Es, Merette, Marleen en ik naar boonoonoonoos geweest. Daar dansen ze veel salsa. Het was een gezellig avondje maar ik heb nog geen salsa gedanst. Ik wacht eerst de lessen maar af. Verder die avond wel kennis gemaakt met Marleen, zij heeft vorig jaar hier stage gelopen. Is terug gegaan voor 3 maanden om haar studie af te maken en zit er nu weer sinds 6 maanden voor zolang ze zelf wil. Ze heeft een baan gevonden in het ziekenhuis. Ze kon niet wennen in Nederland daarom is ze teruggegaan. Dus dat kan ook ;)
Weekend:D vrijdag overdag samen met Anne lekker thuis gebleven. Johan en Marije v Es gingen de stad in. Anne en ik zijn nog naar het internetcafé geweest en s avonds hebben we in de stad gegeten. Ik heb cassavesoep op maar dat vond ik niet heel super, volgende keer maar gewoon eten waarvan ik weet wat het is. De rest had gerookte kip op. Vervolgens zijn we bij de salsales van onze huisgenoten wezen kijken en hebben we ons opgegeven voor de maand april. Dit was erg leuk om te zien en erna was er karaoke avond. Helaas waren er geen individuele optredens maar lagen er bij de meeste tafels een microfoon. Je kon daar ook poolen, tafelvoetballen en sjoelen:P. Ook stonden er bedden. Het had wel een mooie locatie aan de waterkant.
Wil jullie nog wel even bedanken voor al jullie reacties, ook via de mail. Vooral van familie en vrienden. Ik vind het zo leuk om dat te krijgen en dan weet ik toch ook weer dat ze in NL nog aan me denken. Helemaal leuk, dank jullie wel
-
19 Maart 2007 - 19:31
DirkK:
Succes op je stage verder.
Misschien gaat het je ook zel zo goed bevallen dat je gewoon in Suri blijft ipv terug komt naar NL.
(Wel eerst ff je opleiding afmaken). Groet (Johan's paps) -
19 Maart 2007 - 19:43
Iloon:
Hee mop! fijn dat je het zo goed naar je zin hebt en het goed met je gaat :D..leuk dat je van alles meemaakt...en dat wij dat dan weer kunnen lezen :D heel je verhaal weer gelezen or :P...we volgen je! succes dikke kus XXX -
20 Maart 2007 - 14:05
Wilma Vreugdenhil:
Hoi Marije, zoals ik het allemaal lees, maak jij heel wat mee! Leuk hoor! Geniet ervan!
Groetjes,
Wilma -
20 Maart 2007 - 14:51
Smooky:
Vergeet jij mij niet daar in suri......
Maar ze zorgen erg goed voor mij hoor, daar hoef je niet over in te zitten.
Mag bijna elke dag naar buiten,lekker hooi water bix ook elk weekend een schone stal en een rondje rijden.
Knuffel van SMOOKY -
21 Maart 2007 - 13:08
Tante Nel:
Gelukkig nog iemand die de hollandse lekkernijen mist, ik ook hoor jij hoef gelukkig niet naar holland om ze te kunnen kopen. Leuk verslag ja de werkdruk in Holland is groter dan waar dan ook geloof ik. Veel plezier
Fam. Beekenkamp. -
21 Maart 2007 - 18:43
Aarnoud:
He Marije, leuk om al je ervaringen weer te lezen :)! Je maakt heel wat mee daar, leuk hoor! Ik vind het leuk om je verhalen te lezen, zo blijven we een beetje op de hoogte :)! kus -
21 Maart 2007 - 22:06
Tante Gerda:
Hoi Marije,
Wat maak je veel mee. Leuk om te lezen al die verhalen uit Suriname. Geniet ervan en de groeten van ons allemaal. -
22 Maart 2007 - 20:19
Mariel.:
hee lief dat jij ook nog aan ons denkt,, uhm leuk dat berichtj van smooky. dr wordt zeker goed voor j paardj gezorgd, haast ruzie met j broertjes gemaakt wie de stal uitmest, maar kon het niet winnen ;) Als het mooi weer is van het weekend doe ik weer een rondj! En van de week zal k eens een lange mail sturen! succes weer!
kus, -
22 Maart 2007 - 20:43
Jenny:
hee meid! kben nou eindelijk op de hoogte hor! echt hele verhale he, tis nog al n werk!mar wel leuk!net n dagboek ;) ik blijf ze nou regelmatig leze hor!:)veel liefs -
23 Maart 2007 - 14:08
Jorien :
heeey meisje!!
egt tof om al je verhalen te lezen, maar natuurlijk ben je ook wel een avond zoet als je weer terug komt he!
Je hebt egt al veel meegemaakt, toff joh!!
xxxKuss -
26 Maart 2007 - 13:37
Josee:
Dankje voor je mail! :) Erg lief,, super om alles zo te kunnen lezen :)xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
