Uganda!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marije
05 Januari 2012 | Oeganda, Soroti
Voorbereiding. Na lang wikken en wegen ticket geboekt. 29 december vertrokken. Achteraf gelukkig via het reisbureau want kreeg 1 dag van te voren nog te horen dat mijn vlucht gecanceld is op 5 maart vanaf Cairo in Egypte naar Brussel in Belgie vandaar dat ik de keuze heb moeten maken om 1 dag eerder naar huis te komen. 2 vaccinaties rijker en een noodantibioticakuur. Een nieuwe camera cadeau gedaan waar de eerste 100 foto’s al een feit zijn maar het is moeilijk foto’s maken van de stad omdat je niet gelijk de rijke toerist wil uithangen met een digitale camera. Dat is ook dubbel wanneer ik met m’n Iphone en laptop naar het kamertjes loop waar we het beste internet hebben. En velen gedag gezegd… Blijft moeilijk.
Giften: Ook vooraf giften ingezameld. Allen dank daarvoor. Ik mocht 2 koffers meenemen waarvan 1 met nog enkele tasjes geheel voor Amecet was. Gegeven op oudjaarsdag. Erg leuk. Wat bleek. Ze bleken flesspenen nodig te hebben en geen fopspenen. Stom.. Behalve voor Tante Mieke dan. Vele brillen kreeg ik mee welk een enkele de reis helaas niet heeft overleefd . Maar deze word allen gesorteerd aangezien het er nu zoveel zijn maar dan moet Els eerst opbergmateriaal hebben waarin zij het kan opbergen. Qua giften nog onbekend wat de bestemming word. Word vervolgd.. Slabben zijn ook erg bruikbaar, de oude zijn erg versleten en momenteel met 12 baby’s en om de 3u voeden vliegen deze erdoorheen. Ook waren zij erg dol op de haarbandjes en elastiekjes al hebben zij allemaal kort haar ;). Verder werd er driftig met het stoepkrijt gekleurd. Ook nog wat etenswaren meegekregen. De stroopwafels zijn al op, waar Ella, mijn Amerikaanse collega erg dol op is. Helaas werd ik uitgelachen om de cupasoup welke ik op advies had meegenomen, mijn buurvrouw ook voor wanneer ze ziek word, maar bleek bij meiden welke hier eerder zijn geweest dat zij niet mee aten met de maaltijden wat ik natuurlijk wel doe. Misschien toch vegetarier worden. En ook vrolijk de botjes, want anders weet je niet wat je eet maar wel met verse juice waar wel wat veel suiker in zit. Blij met de luxe cashewnoten van oma want hier kennen ze alleen gebrande pelpinda’s. Kleding werd door de kinderen gepast en zij bedanken mij dan heel vriendelijk. Heel schattig. En de knuffels en poppen werden al mee op sleeptouw genomen. Ook met de mobiele telefoons werd al driftig gespeeld maar deze werden later opgeborgen. Verder nog cadeautjes voor in het vliegtuig en cadeautjes waarvan ik er elke week 1 mag openmaken :). Een mooie verjaardagskalender welke niet aan de muur wil blijven hangen.. Maar daarnaast wel de foto’s die ik meekreeg en de vele kaartjes hangen aan de muur. En nog een prachtig boekje van mijn leuke collega’s. Nog een verstopte verassing van mijn ouders in mijn handbagage.
Vrije tijd: 6 dagen in de week werken waarvan vandaag mijn vrije dag. Inmiddels in 2 weken tijd al 2 boeken uitgelezen dus blij met de boeken welke ik nog mee kreeg en wat hier nog ligt en wat Els nog te leen heeft.
Weer: Heerlijk om op Facebook jullie beklag te lezen omtrent het weer. Terwijl het hier ongeveer 30graden is. Droog en heel veel zon. Niks te klagen. Ook de regenperiode is al geweest, dan kan het hier ook erg hard onweren.
Reis: Mijn ouders, broertje Mark, vriendinnen Caroline en Josha gingen mee om mij uit te zwaaien wat oprecht gewaardeerd werd. Na nog even voor vertrek een reisverzekering te hebben geboekt en mijn papieren post klaar te hebben gelegd voor de opleding brandwonden verpleegkundige dacht ik dat ik toch echt beter begonnen was dan mijn vorige reizen maar je moet iets overhouden voor het laatste moment. Nog een versnapering in de Starbucks en door de douane. Gedacht dat ik daarna me hopeloos alleen zou voelen wat nauwlijks aan de orde was. Reis goed verlopen op een gatewijziging na op Cairo in Egypte maar ook dat kwam goed. Daar in t vliegtuig zat ik naast een Italiaan welke net zo gebrekkig Engels sprak als dat ik doe maar we leken elkaar te begrijpen. Visum gekocht voor 40euro. Op Entebbe bracht de chauffeur ons, nog een andere Nederlandse vrouw, zij is hier ook een project gestart, naar het guesthouse wat gerund word door een Nederlandse man en een Ugandese vrouw. Aan hem gevraagd hoelaat ik opgehaald zou worden. Ze waren me vergeten. Fijn… Julius kwam met de nachtbus. Samen ontbijt op en vervolgens bracht de chauffeur ons naar Kampala. Wat een gekkenhuis. We moesten 200m lopen, chauffeur liep mee, en overal word aan aangeboden voor de bus naar Soroti. Er word gewacht tot de bus vol zit terwijl er nog door mensen vanaf de straat nog vanalles verkocht word in de bus. Een busreis van ruim 6 uren waar onderweg vanalles word aangeboden van beefspiesjes, tot kippenpoten, tot flesjes water maar zonder sanitaire stop en ik had daar natuurlijk niet aangedacht dus heerlijk een pak sap/juice leeggedronken en daar kon de Muzunga(blanke) de bush (berm/bos) in. Langleve back to basic. Ik was gewaarschuwd. Verder zijn gelukkig de meeste wegen verhard maar wel kuilen moet ontwijken op de rode zandwegen. Veel villages gezien waarvan de kleien heisjes met rieten daken. Kleine dorpjes waaraan ze alles aan de straat verkopen: meubels, bedden, etenswaren, kleding enz.
Zo gaan we ook weer terug in de tijd en werd ik hier weer heerlijk verrast met een koude douche. Al mag ik nog niet klagen want het schijnt soms ook te bestaan dat er geen water is en dan worden de baby’s gebadderd met regenwater. Heel fijn dat ze hier nog wel westerse wc’s hebben. Thank God! Vloeibare handzeep kennen ze niet en het stukje handzeep in de douche verdwijnt steeds. En handhygiëne is toch zo belangrijk… Al is het tehuis Amecet nog een 5 sterren hotel. En in de morgen heb ik gewoon hagelslag op brood of de gestampte muisjes vanuit mn kerstpakket welke ik heb meegenomen. De eerste stroomuitval is ook al een feit en de olielampjes kwamen op tafel.
Jaarwisseling: Zaterdagmiddag begonne met de ouders en vriend van Mirjam welke hier op bezoek waren om 6 pakken oliebollen te bakken waarvan 4 pakken oliebollen werden en 2 pakken werden onder verdeeld in appelbeignets, welke hier erg duur zijn, ananasbeignets en bananenbeignets. In de avond de kinderen om 23u uit bed gehaal en begonnen met een terugblik op 2011 waarin helaas 1 meisje is overleden en zij werd herdacht. Ook werd er gebeden en daarna aanvallen! Ook waren er nog 2 soorten gehaktballetjes welke door de Ugandese staff waren gemaakt. Iets voor middernacht naar buiten waar de kinder vrolijk rond renden met sterretjes en zich vermaakte met de knalerwten welke ik had meegekregen vanuit Holland. Ook konden we het vuurwerk nog zien wat werd afgestoken vanaf de ‘Rock’ een heuvel in de stad wat meer bleek te zijn dan andere jaren.
Werk: 1 januari mijn eerste werkdag welke om 7u begon. Momenteel erg druk doordat de helft van de staff met de jaarwisseling naar hun familie was. De dag begint met het voeden van 12 baby’s welke elke 3uur gevoed worden en verschoond. Momenteel 20 kinderen. Vervolgens worden ze in een teil gewassen. De kleuters worden al door de nachtdienst gewassen en gevoed en de tieners welke nu 2 maanden vakantie hebben wassen zich ’s avonds. Erna de kids vermaken tenzij het te druk is en zij zichzelf moeten vermaken. Om 10u krijgen zij een snack en om 12u de lunch wat de gehele week bruine bonen met maispap is. De snack bestaat vaak uit gezoete witte pap, een banaantje of roerei. De dag dienst is tot 15u en de avonddienst begint om 13u tot 21u waarvan de nachtdienst om 18u begint tot 07:30u in de ochtend waarna je een paar uur mag slapen en vervolgens om 15u weer begint. Ook al ben ik vrij, vaak ’s ochtends om 7u wakker door vele huilende baby’s. Ik moet erg aan het idee wennen dat er bijna altijd wel een baby huilt. Maar het zijn echt schatten wanneer ze je een glimlach geven. En de kleuters wanneer ze je bedanken. Bijna vergeten ik te vertellen over de katoenen luiers welke er zo’n 100 per dag doorheen gaan. Die goeie ouwe tijd.
Geldzaken: Cubaherinneringen werden ook weer opgehaald aangezien de bank mijn pas weigerde. PANIEK. Gelukkig nog altijd een creditcard in geval van nood. Een schietgebed en ik kreeg geld :). Leuk feit is dat voor de bank staan 6 lange schoolbanken waar je kan plaats nemen wanneer de rij erg lang word, de eerste keer toch maar weer omgedraaid, daar de 2e keer er geen rij was!
Ziek: Gisterenavond erg ziek geweest. Vandaag gelukkig alweer een stuk beter alleen nog erg moe..
Josha, ik heb hier ook al een gekko bovenop me hoofd gehad. Schrok me rot. Terwijl ik de hor open deed om me raam te openen viel die bovenop.
Staffleden: 2 Nederlandse meiden en 1 Amerikaanse welke alledrie erg leuk. We praten veelal Engels. Gelukkig heb ik m’n persoonlijke tolk. Ze helpen me echt bij alles wat wel heel fijn is. M’n muskietennet ophangen. Het lenen van spullen. Zelfs hoe ik mijn afval moet verbranden zodat niet ’s nachts de honden er mee gaan spelen en het ’s ochtends op de veranda ligt. Maar met name toch de gezelligheid. We benadrukken regelmatig hoe blij we wel niet met elkaar zijn. We kunnen goed met elkaar opschieten. Grappig is dat zij al bezig zijn met hun vertrek. Mirjam vertrek 18jan. Gerdi 1 week later. En Ella eind jan/begin feb. Voor mij is het nu ook nog maar ruim 8 weken. Gaat hard. Ik ben hier nu een week maar het lijkt al zoveel langer. Ik heb nu nog mijn kamer voor mezelf maar morgenavond komt Martine erbij. Haar heb ik al 1 keer eerder ontmoet in Nederland en een echtpaar wat hier ook voor weken komt. We worden hier allemaal ‘aunthy’ genoemd.
Ow en broer(tjes). Pas op. Ze vroegen naar jullie. Of ik jullie mee wil nemen naar Uganda…
Na een warm welkom word dit mijn thuis voor de komende 8 weken. Went snel…
Geen idee of er nog mensen geïnteresseerd zijn in dit ellelange verhaal…. Zo ja dan heb ik nog genoeg te vertellen in mijn volgende blog. Ik hoor het graag van de geinteresseerden.
Liefs,
Marije
Giften: Ook vooraf giften ingezameld. Allen dank daarvoor. Ik mocht 2 koffers meenemen waarvan 1 met nog enkele tasjes geheel voor Amecet was. Gegeven op oudjaarsdag. Erg leuk. Wat bleek. Ze bleken flesspenen nodig te hebben en geen fopspenen. Stom.. Behalve voor Tante Mieke dan. Vele brillen kreeg ik mee welk een enkele de reis helaas niet heeft overleefd . Maar deze word allen gesorteerd aangezien het er nu zoveel zijn maar dan moet Els eerst opbergmateriaal hebben waarin zij het kan opbergen. Qua giften nog onbekend wat de bestemming word. Word vervolgd.. Slabben zijn ook erg bruikbaar, de oude zijn erg versleten en momenteel met 12 baby’s en om de 3u voeden vliegen deze erdoorheen. Ook waren zij erg dol op de haarbandjes en elastiekjes al hebben zij allemaal kort haar ;). Verder werd er driftig met het stoepkrijt gekleurd. Ook nog wat etenswaren meegekregen. De stroopwafels zijn al op, waar Ella, mijn Amerikaanse collega erg dol op is. Helaas werd ik uitgelachen om de cupasoup welke ik op advies had meegenomen, mijn buurvrouw ook voor wanneer ze ziek word, maar bleek bij meiden welke hier eerder zijn geweest dat zij niet mee aten met de maaltijden wat ik natuurlijk wel doe. Misschien toch vegetarier worden. En ook vrolijk de botjes, want anders weet je niet wat je eet maar wel met verse juice waar wel wat veel suiker in zit. Blij met de luxe cashewnoten van oma want hier kennen ze alleen gebrande pelpinda’s. Kleding werd door de kinderen gepast en zij bedanken mij dan heel vriendelijk. Heel schattig. En de knuffels en poppen werden al mee op sleeptouw genomen. Ook met de mobiele telefoons werd al driftig gespeeld maar deze werden later opgeborgen. Verder nog cadeautjes voor in het vliegtuig en cadeautjes waarvan ik er elke week 1 mag openmaken :). Een mooie verjaardagskalender welke niet aan de muur wil blijven hangen.. Maar daarnaast wel de foto’s die ik meekreeg en de vele kaartjes hangen aan de muur. En nog een prachtig boekje van mijn leuke collega’s. Nog een verstopte verassing van mijn ouders in mijn handbagage.
Vrije tijd: 6 dagen in de week werken waarvan vandaag mijn vrije dag. Inmiddels in 2 weken tijd al 2 boeken uitgelezen dus blij met de boeken welke ik nog mee kreeg en wat hier nog ligt en wat Els nog te leen heeft.
Weer: Heerlijk om op Facebook jullie beklag te lezen omtrent het weer. Terwijl het hier ongeveer 30graden is. Droog en heel veel zon. Niks te klagen. Ook de regenperiode is al geweest, dan kan het hier ook erg hard onweren.
Reis: Mijn ouders, broertje Mark, vriendinnen Caroline en Josha gingen mee om mij uit te zwaaien wat oprecht gewaardeerd werd. Na nog even voor vertrek een reisverzekering te hebben geboekt en mijn papieren post klaar te hebben gelegd voor de opleding brandwonden verpleegkundige dacht ik dat ik toch echt beter begonnen was dan mijn vorige reizen maar je moet iets overhouden voor het laatste moment. Nog een versnapering in de Starbucks en door de douane. Gedacht dat ik daarna me hopeloos alleen zou voelen wat nauwlijks aan de orde was. Reis goed verlopen op een gatewijziging na op Cairo in Egypte maar ook dat kwam goed. Daar in t vliegtuig zat ik naast een Italiaan welke net zo gebrekkig Engels sprak als dat ik doe maar we leken elkaar te begrijpen. Visum gekocht voor 40euro. Op Entebbe bracht de chauffeur ons, nog een andere Nederlandse vrouw, zij is hier ook een project gestart, naar het guesthouse wat gerund word door een Nederlandse man en een Ugandese vrouw. Aan hem gevraagd hoelaat ik opgehaald zou worden. Ze waren me vergeten. Fijn… Julius kwam met de nachtbus. Samen ontbijt op en vervolgens bracht de chauffeur ons naar Kampala. Wat een gekkenhuis. We moesten 200m lopen, chauffeur liep mee, en overal word aan aangeboden voor de bus naar Soroti. Er word gewacht tot de bus vol zit terwijl er nog door mensen vanaf de straat nog vanalles verkocht word in de bus. Een busreis van ruim 6 uren waar onderweg vanalles word aangeboden van beefspiesjes, tot kippenpoten, tot flesjes water maar zonder sanitaire stop en ik had daar natuurlijk niet aangedacht dus heerlijk een pak sap/juice leeggedronken en daar kon de Muzunga(blanke) de bush (berm/bos) in. Langleve back to basic. Ik was gewaarschuwd. Verder zijn gelukkig de meeste wegen verhard maar wel kuilen moet ontwijken op de rode zandwegen. Veel villages gezien waarvan de kleien heisjes met rieten daken. Kleine dorpjes waaraan ze alles aan de straat verkopen: meubels, bedden, etenswaren, kleding enz.
Zo gaan we ook weer terug in de tijd en werd ik hier weer heerlijk verrast met een koude douche. Al mag ik nog niet klagen want het schijnt soms ook te bestaan dat er geen water is en dan worden de baby’s gebadderd met regenwater. Heel fijn dat ze hier nog wel westerse wc’s hebben. Thank God! Vloeibare handzeep kennen ze niet en het stukje handzeep in de douche verdwijnt steeds. En handhygiëne is toch zo belangrijk… Al is het tehuis Amecet nog een 5 sterren hotel. En in de morgen heb ik gewoon hagelslag op brood of de gestampte muisjes vanuit mn kerstpakket welke ik heb meegenomen. De eerste stroomuitval is ook al een feit en de olielampjes kwamen op tafel.
Jaarwisseling: Zaterdagmiddag begonne met de ouders en vriend van Mirjam welke hier op bezoek waren om 6 pakken oliebollen te bakken waarvan 4 pakken oliebollen werden en 2 pakken werden onder verdeeld in appelbeignets, welke hier erg duur zijn, ananasbeignets en bananenbeignets. In de avond de kinderen om 23u uit bed gehaal en begonnen met een terugblik op 2011 waarin helaas 1 meisje is overleden en zij werd herdacht. Ook werd er gebeden en daarna aanvallen! Ook waren er nog 2 soorten gehaktballetjes welke door de Ugandese staff waren gemaakt. Iets voor middernacht naar buiten waar de kinder vrolijk rond renden met sterretjes en zich vermaakte met de knalerwten welke ik had meegekregen vanuit Holland. Ook konden we het vuurwerk nog zien wat werd afgestoken vanaf de ‘Rock’ een heuvel in de stad wat meer bleek te zijn dan andere jaren.
Werk: 1 januari mijn eerste werkdag welke om 7u begon. Momenteel erg druk doordat de helft van de staff met de jaarwisseling naar hun familie was. De dag begint met het voeden van 12 baby’s welke elke 3uur gevoed worden en verschoond. Momenteel 20 kinderen. Vervolgens worden ze in een teil gewassen. De kleuters worden al door de nachtdienst gewassen en gevoed en de tieners welke nu 2 maanden vakantie hebben wassen zich ’s avonds. Erna de kids vermaken tenzij het te druk is en zij zichzelf moeten vermaken. Om 10u krijgen zij een snack en om 12u de lunch wat de gehele week bruine bonen met maispap is. De snack bestaat vaak uit gezoete witte pap, een banaantje of roerei. De dag dienst is tot 15u en de avonddienst begint om 13u tot 21u waarvan de nachtdienst om 18u begint tot 07:30u in de ochtend waarna je een paar uur mag slapen en vervolgens om 15u weer begint. Ook al ben ik vrij, vaak ’s ochtends om 7u wakker door vele huilende baby’s. Ik moet erg aan het idee wennen dat er bijna altijd wel een baby huilt. Maar het zijn echt schatten wanneer ze je een glimlach geven. En de kleuters wanneer ze je bedanken. Bijna vergeten ik te vertellen over de katoenen luiers welke er zo’n 100 per dag doorheen gaan. Die goeie ouwe tijd.
Geldzaken: Cubaherinneringen werden ook weer opgehaald aangezien de bank mijn pas weigerde. PANIEK. Gelukkig nog altijd een creditcard in geval van nood. Een schietgebed en ik kreeg geld :). Leuk feit is dat voor de bank staan 6 lange schoolbanken waar je kan plaats nemen wanneer de rij erg lang word, de eerste keer toch maar weer omgedraaid, daar de 2e keer er geen rij was!
Ziek: Gisterenavond erg ziek geweest. Vandaag gelukkig alweer een stuk beter alleen nog erg moe..
Josha, ik heb hier ook al een gekko bovenop me hoofd gehad. Schrok me rot. Terwijl ik de hor open deed om me raam te openen viel die bovenop.
Staffleden: 2 Nederlandse meiden en 1 Amerikaanse welke alledrie erg leuk. We praten veelal Engels. Gelukkig heb ik m’n persoonlijke tolk. Ze helpen me echt bij alles wat wel heel fijn is. M’n muskietennet ophangen. Het lenen van spullen. Zelfs hoe ik mijn afval moet verbranden zodat niet ’s nachts de honden er mee gaan spelen en het ’s ochtends op de veranda ligt. Maar met name toch de gezelligheid. We benadrukken regelmatig hoe blij we wel niet met elkaar zijn. We kunnen goed met elkaar opschieten. Grappig is dat zij al bezig zijn met hun vertrek. Mirjam vertrek 18jan. Gerdi 1 week later. En Ella eind jan/begin feb. Voor mij is het nu ook nog maar ruim 8 weken. Gaat hard. Ik ben hier nu een week maar het lijkt al zoveel langer. Ik heb nu nog mijn kamer voor mezelf maar morgenavond komt Martine erbij. Haar heb ik al 1 keer eerder ontmoet in Nederland en een echtpaar wat hier ook voor weken komt. We worden hier allemaal ‘aunthy’ genoemd.
Ow en broer(tjes). Pas op. Ze vroegen naar jullie. Of ik jullie mee wil nemen naar Uganda…
Na een warm welkom word dit mijn thuis voor de komende 8 weken. Went snel…
Geen idee of er nog mensen geïnteresseerd zijn in dit ellelange verhaal…. Zo ja dan heb ik nog genoeg te vertellen in mijn volgende blog. Ik hoor het graag van de geinteresseerden.
Liefs,
Marije
-
05 Januari 2012 - 14:07
Wilma V.Leeuwen:
WAUW wat een verhaal!!!!Blijf schrijven hoor.Geniet jij maar van het mooie warme weer daar hier is het brrrrrrrrrrrrrr regen enzo....XXX MA -
05 Januari 2012 - 14:11
Ilona:
Lieve Marij,
Wat geweldig om je 'ellenlange' verhaal te lezen! Kijk nu alweer uit naar je volgende blog!
En wat een teruggang in de tijd zeg....zo wordt je weer met je neus op de feiten gedrukt, en zie je hoe goed we het eigenlijk hier in Nederland hebben! Gelukkig voel je je weer wat beter na gisterenavond, komt het door het eten daar misschien? Dat je je maar snel weer helemaal goed mag voelen :)! Ik ben ook wel heel erg benieuwd naar de foto's zeg.....maar die gaan we vast nog zien!
Ik wens je heel veel succes (nogmaals ja...;)) en natuurlijk plezier (dat schrijf ik ook in iedere mail :P)...en voor je het weet zijn die 8 weken omgevlogen, dus geniet er daar nog van! Mijn volgende mail zie je weer verschijnen :)...
Heel veel liefs,, -
05 Januari 2012 - 14:29
Gerda Hofland:
Hoi marije,
Wat maak jij veel mee zeg. Wel gaaf leuk om jouw "ellenlange" verhaal te lezen. Ik blijf je volgen en kijk uit naar je volgende verhaal.
liefs tante Gerda -
05 Januari 2012 - 14:41
Caro:
Hey schat, hoe kun je vragen of er geïnteresseerden zijn voor je blog... Natuurlijk!! Ik tel voor heel Flakkee :-) Zit met een grote glimlach achter mn scherm, vind het fijn om te lezen dat de tijd vliegt... Dat is een heel goed teken! Die bankpas roept bij mij ook weer herinneringen naar boven, haha. Toch maar goed dat je die creditcard bij je hebt. Hopelijk voel je je inmiddels weer wat beter. Geniet (kan het maar vaak genoeg zeggen...) XXX -
05 Januari 2012 - 15:52
Saskia:
Nou, ik ben ook geinteresseerd in jouw blog, hoor! Wens je Gods zegen, zodat je tot zegen zult zijn!!
hart. groet,
Saskia van der kraan -
05 Januari 2012 - 16:50
Tante Nel:
Leuk Marije om je verhaal te lezen, wat een mooi werk doe jij daar. Geniet van het mooie weer, hier dreigen de dijken te breken.
Groeten van ons. -
05 Januari 2012 - 16:55
Doreen:
Heel erg leuk om te lezen!! Laat het volgende reisverslag maar komen, meid!!
Kus -
05 Januari 2012 - 16:58
Jorien:
WOW! Klinkt heel goed Marije. Het echte afrika:) Ik kon overigens alleen bij de Standard Bank pinnen in Malawi (als er geld in zat en natuurlijk de stroom werkt;)) x -
05 Januari 2012 - 17:39
Danielle:
Hi!
Erg leuk om te lezen! Dus gewoon blijven posten!
Kan niet wachten op de rest, foto's etc. Erg blij dat je het naar je zin hebt, hoewel ik niet anders van je verwacht had ;).
Veel plezier nog! Liefs
-
05 Januari 2012 - 17:47
Marian Vd Eijk:
Uiteraard moet je blijven schrijven! leuk om te lezen hoe je het daar heb en dan gaat de tijd inderdaad hard. Geniet ervan!!
kus, Marian -
05 Januari 2012 - 18:35
Lein:
Hej Meis,
Wat heerlijk weer om een lang verhaal van je te lezen. Ik kan er erg van genieten! En wat ben jij al weer snel gewend ;) En zo te horen doe je weer dankbaar werk en dat maak je dag toch helemaal goed!
Meis geniet en succes! En kijk uit naar je volgende verhaal!
liefs van Ons!! -
05 Januari 2012 - 18:39
Corina:
Hey Marije,
Klinkt heerlijk! Geniet ervan en heel veel succes! Ennehh zeker blijven schrijven!
Liefs Corina -
05 Januari 2012 - 19:16
Elma:
Lief nichtj!
Wat heerlijk om dit te lezen, ik krijg er gewoon kippenvel van!
Geef je al die lieve kindertjes een knuffel van me?
Liefs -
05 Januari 2012 - 20:13
Tante Pia:
ha Marije. Wat een belevenissen, ik vind het allemaal heel stoer van je. Maar geloof wel dat het voldoening geeft als je er straks op terug kijkt.
Hou vol en geniet van de mooie momenten zoals een lach van die kleine kindjes.
Ik blijf je volgen en ben benieuwd naar je volgende verhaal.
Groetjes van ons -
06 Januari 2012 - 09:59
Marije Van Es:
Hee Mrij,
Wow wat een mooi verhaal. Je zou schrijver moeten worden. Ik wacht alweer met smart op het volgende verhaal. Mocht je overwegen om nog een keer te gaan dan ga ik met je mee :-D
Geniet ervan! En goed om te lezen dat alle giften goed ontvangen zijn..
Liefss -
06 Januari 2012 - 10:35
Sjaak En Tonny:
Marije heel veel pezier,
en blijf schrijven,
zo blijven we op de hoogte van al jou
belevenissen.
Gr Sjaak en Tonny -
06 Januari 2012 - 13:23
Merette:
Wat geweldig dat je weer op pad bent! Lees graag al je avonturen! Pas goed op jezelf en have fun! X -
06 Januari 2012 - 16:03
Ineke Moerman:
Ha Marije,
Geniet van alles wat je daar mee maakt, hervinden en vinden.
Deze ervaringen gaan weer mee op je levenspad.... en ondanks dat het hard werken is is het volgens mij een heel mooie tijd voor je...Ik blijf je volgen.
Groet Ien -
06 Januari 2012 - 18:37
Tonny Roozemond:
Ha Marije,
heel leuk om je verslag te lezen het lijkt zeker wel of je er al veel langer bent.zoveel indrukken in korte tijd.
Ben benieuwd naar het vervolg.
Groetjes ook van Jaap,
Tonny -
07 Januari 2012 - 12:40
Edwin:
hoi marij,
goed om te lezen dat het goed met je gaat! geniet ervan en wees voorzichtig!
gr. Edwin -
08 Januari 2012 - 13:21
Lianne:
Dushi, wat een geweldig verhaal! Zeker doorgaan, zo leuk om te lezen hoe jij het daar hebt!
Succes meis en tot skype!
Liefs! -
09 Januari 2012 - 12:17
Iet De Wit:
Hoi Marije,
Leuk om je verslag te lezen. Wat een enorme indrukken heb je al opgedaan en dat in zo'n korte tijd.
Hoop dat je je inmiddels weer beter voelt. Een hartelijke groet van ons allemaal en geniet ervan!. X Iet -
10 Januari 2012 - 19:03
Anita:
Hé Marije,
Mooi verhaal! Ik krijg weer heimwee naar mooi Afrika waar altijd wat te beleven valt, er geen nachtrust bestaat, je met de hand moet wassen, nooit weet of een vervoersmiddel het wel doet en geen wc is (begrijp ik goed dat jij die wel hebt?? ;) ).
Veel plezier nog.
x Anita -
11 Januari 2012 - 18:48
Mark V Leeuwen:
wow wat een verhaal weer! ja maakt weer veel mee daar! Geniet er van!!
groetjes mark -
21 Januari 2012 - 22:53
Anja Vroegindeweij:
Ha Marije!
Knap hoor dat je deze uitdaging aangaat. Ik heb echt bewondering voor je!!
Groetjes, en veel succes verder,
Anja Vroegindeweij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
